| اول کاین عشق پرستی نبود | در عدم آوازه هستی نبود | |
| مقبلی از کتم عدم ساز کرد | سوی وجود آمد و در باز کرد | |
| بازپسین طفل پری زادگان | پیشترین بشری زادگان | |
| آن به خلافت علم آراسته | چون علم افتاده و برخاسته | |
| علم آدم صفت پاک او | خمر طینه شرف خاک او | |
| آن به گهر هم کدر و هم صفی | هم محک و هم زر و هم صیرفی | |
| شاهد نو فتنه افلاکیان | نو خط فرد آینه خاکیان | |
| یاره او ساعد جان را نگار | ساعدش از هفت فلک یاره‌دار | |
| آن ز دو گهواره برانگیخته | مغز دو گوهر بهم آمیخته | |
| پیشکش خلعت زندانیان | محتسب و ساقی روحانیان | |
| سر حد خلقت شده بازار او | بکری قدرت شده در کار او | |
| طفل چهل روزه کژ مژ زبان | پیر چهل ساله بر او درس خوان | |
| خوب خطی عشق نبشت آمده | گلبنی از باغ بهشت آمده | |
| نوری ازان دیده که بیناترست | مرغی ازان شاخ که بالاترست | |
| زو شده مرغان فلک دانه چین | زان همه را آمده سر بر زمین | |
| و او بیکی دانه ز راه کرم | حله در انداخته و حلیه هم | |
| آمده در دام چنین دانه‌ای | کمتر از آوازه شکرانه‌ای | |
| زان به دعاها بوجود آمده | جمله عالم به سجود آمده | |
| بر در آن قبله هر دیده‌ای | سهو شده سجده شوریده‌ای | |
| گشته گل افشان وی از هشت باغ | بر همه گلبرگ و بر ابلیس داغ |