| گفت فرود آی و ز خود دم مزن | ورنه فرود آرمت از خویشتن | |
| منکه بر آن آب چو کشتی شدم | ساکن از آن باد بهشتی شدم | |
| آب روان بود فرود آمدم | تشنه زبان بر لب رود آمدم | |
| چشمه افروخته‌تر ز آفتاب | خضر به خضراش ندیده به خواب | |
| خوابگهی بود سمنزار او | خواب کنان نرگس بیدار او | |
| دایره خط سپهرش مقام | غالیه بوی بهشتش غلام | |
| گل ز گریبان سمن کرده جای | خارکشان دامن گل زیر پای | |
| آهو و روباه در آن مرغزار | نافه به گل داده و نیفه به خار | |
| طوطی از آن گل که شکر خنده بود | بر سر سبزیش پر افکنده بود | |
| تازه گیا طوطی شکر بدست | آهوکان از شکرش شیر مست | |
| جلوه‌گر از حجله گلها شمال | گل شکر از شاخ گیاها غزال | |
| خیری منشور مرکب شده | مروحه عنبر اشهب شده | |
| سرمه بیننده چو نرگس نماش | سوسن افعی چو زمرد گیاش | |
| قافله زن یاسمن و گل بهم | قافیه گو قمری و بلبل بهم | |
| سوسن یکروزه عیسی زبان | داده به صبح از کف موسی نشان | |
| فاخته فریادکنان صبحگاه | فاخته‌گون کرده فلک را به آه | |
| باد نویسنده به دست امید | قصه گل بر ورق مشک بید | |
| گه بسلام چمن آمد بهار | گه بسپاس آمد گل پیش خار | |
| ترک سمن خیمه به صحرا زده | ماهچه خیمه به ثریا زده | |
| لاله به آتشگه راز آمده | چون مغ هندو به نماز آمده |