| جنبش اول که قلم برگفت | حرف نخستین ز سخن درگرفت | |
| پرده خلوت چو برانداختند | جلوت اول به سخن ساختند | |
| تا سخن آوازه دل در نداد | جان تن آزاده به گل در نداد | |
| چون قلم آمد شدن آغاز کرد | چشم جهان را به سخن باز کرد | |
| بی سخن آوازه عالم نبود | این همه گفتند و سخن کم نبود | |
| در لغت عشق سخن جان ماست | ما سخنیم این طلل ایوان ماست | |
| خط هر اندیشه که پیوسته‌اند | بر پر مرغان سخن بسته‌اند | |
| نیست درین کهنه نوخیزتر | موی شکافی ز سخن تیزتر | |
| اول اندیشه پسین شمار | هم سخنست این سخن اینجا بدار | |
| تاجوران تاجورش خوانده‌اند | واندگران آندگرش خوانده‌اند | |
| گه بنوای علمش برکشند | گه بنگار قلمش درکشند | |
| او ز علم فتح نماینده‌تر | وز قلم اقلیم گشاینده‌تر | |
| گرچه سخن خود ننماید جمال | پیش پرستنده مشتی خیال | |
| ما که نظر بر سخن افکنده‌ایم | مرده اوئیم و بدو زنده‌ایم | |
| سرد پیان آتش ازو تافتند | گرم روان آب درو یافتند | |
| اوست درین ده زده آبادتر | تازه‌تر از چرخ و کهن زادتر | |
| رنگ ندارد ز نشانی که هست | راست نیاید بزبانی که هست | |
| با سخن آنجا که برآرد علم | حرف زیادست و زبان نیز هم | |
| گرنه سخن رشته جان تافتی | جان سر این رشته کجا یافتی | |
| ملک طبیعت به سخن خورده‌اند | مهر شریعت به سخن کرده‌اند |