| چون به تثلیث مشتری و زحل | شاه انجم ز حوت شد به حمل | |
| سبزه خضر وش جوانی یافت | چشمه‌ی آب زندگانی یافت | |
| ناف هر چشمه رود نیلی شد | هر سبیلی به سلسبیلی شد | |
| مشک برگشت خاک عودی پوش | نافه خر گشت باد نافه فروش | |
| اعتدال هوای نوروزی | راست رو شد به عالم افروزی | |
| باد نوروزی از قباله نو | با ریاحین نهاد جان به گرو | |
| رستنی سر برون زد از دل خاک | زنگ خورشید گشت از آینه پاک | |
| شبنم از دامن اثیر نشست | گرمی اندام زمهریر شکست | |
| برف کافوری از گریوه کوه | رود را زاب دیده داد شکوه | |
| سبزه گوهر زدود بینش را | داد سرسبزی آفرینش را | |
| نرگس‌تر به چشم خواب آلود | هر کرا چشم بود خواب ربود | |
| باد صبح از نسیم نافه گشای | بر سواد بنفشه غالیه سای | |
| سرو کز سایه بادبانه زده | جعد شمشاد را به شانه زده | |
| چشم نیلوفر از شکنجه‌ی خواب | جان در انداخته به قلعه‌ی آب | |
| غنچه‌های نو از شکوفه شاخ | کرده للوا چو برگ لاله فراخ | |
| سوسن از بهر تاج نرگس مست | شوشه زر نهاده بر کف دست | |
| از شمایل شمامه‌های بهار | بی‌قیامت ستاره کرده نثار | |
| شنبلید سرشک در دیده | زعفران خورده باز خندیده | |
| کاتب الوحی گل به آب حیات | بر شقایق به خون نوشته برات | |
| برگ نسرین به گوهر آمودن | شاخ سوسن به توتیا سودن |