| قدی افراخته چو سرو به باغ | روئی افروخته چو شمع و چراغ | |
| تازه روئیش تازه‌تر ز بهار | خوب رنگیش خوبتر ز نگار | |
| خواب نرگس خمار دیده او | ناز نسرین درم خریده او | |
| آب گل خاک ره پرستانش | گل کمر بند زیر دستانش | |
| به جز از خوبی و شکر خندی | داشت پیرایه هنرمندی | |
| دانش آموخته ز هر نسقی | در نبشته ز هر فنی ورقی | |
| خوانده نیرنگ نامهای جهان | جادوئیها و چیزهای نهان | |
| درکشیده نقاب زلف بروی | سرکشیده ز بارنامه شوی | |
| آنکه در دور خویش طاق بود | سوی جفتش کی اتفاق بود | |
| چون شد آوازه در جهان مشهور | کامداست از بهشت رضوان حور | |
| ماه و خورشید بچه‌ای زادست | زهره شیر عطاردش دادست | |
| رغبت هرکسی بدو شد گرم | آمد از هر سوئی شفاعت نرم | |
| این به زور آن به زر همی‌کوشید | و او زر خود به زور می‌پوشید | |
| پدر از جستجوی ناموران | کان صنم را رضا ندید در آن | |
| گشت عاجز که چاره چون سازد | نرد با صد حریف چون بازد | |
| دختر خوبروی خلوت ساز | دست خواهندگان چو دید دراز | |
| جست کوهی در آن دیار بلند | دور چون دور آسمان ز گزند | |
| داد کردن بر او حصاری چست | گفتی از مغز کوه کوهی رست | |
| پوزش انگیخت وز پدر درخواست | تا کند برگ راه رفتن راست | |
| پدر مهربان از آن دوری | گرچه رنجید داد دستوری |