| شاه روزی رسیده بود ز دشت | در خورنق به خرمی می‌گشت | |
| حجره‌ای خاص دید در بسته | خازن از جستجوی آن رسته | |
| شه در آن حجره نانهاده قدم | خاصگان و خزینه‌داران هم | |
| گفت این خانه قفل بسته چراست | خازن خانه کو کلید کجاست | |
| خازن آمد به شه سپرد کلید | شاه چون قفل بر گشاد چه دید | |
| خانه‌ای دید چون خزانه گنج | چشم بیننده زو جواهر سنج | |
| خوشتر از صد نگار خانه چین | نقش آن کارگاه دست گزین | |
| هرچه در طرز خرده کاری بود | نقش دیوار آن عماری بود | |
| هفت پیکر در او نگاشته خوب | هر یکی زان به کشوری منسوب | |
| دختر رای هند فورک نام | پیکری خوبتر ز ماه تمام | |
| دخت خاقان بنام یغما ناز | فتنه لعبتان چین و طراز | |
| دخت خوارزم شاه نازپری | کش خرامی بسان کبک دری | |
| دخت قلاب شاه نسرین نوش | ترک چینی طراز رومی پوش | |
| دختر شاه مغرب آزریون | آفتابی چو ماه روز افزون | |
| دختر قیصر همایون رای | هم همایون و هم به نام همای | |
| دخت کسری ز نسل کیکاووس | درستی نام و خوب چون طاوس | |
| در یکی حلقه حمایل بست | کرده این هفت پیکر از یک دست | |
| هر یکی با هزار زیبائی | گوهر افروز نور بینائی | |
| در میان پیکری نگاشته نغز | کان همه پوست بود وین همه مغز | |
| نوخطی در نشانده در کمرش | غالیه خط کشیده بر قمرش |