| گوهر آمای گنج خانه راز | گنج گوهر چنین گشاید باز | |
| کاسمان را ترازوی دو سرست | در یکی سنگ و در یکی گهرست | |
| از ترازوی او جهان دو رنگ | گه گهر بر سر آورد گه سنگ | |
| صلب شاهان همین اثر دارد | بچه یا سنگ یا گهر دارد | |
| گاهی آید ز گوهری سنگی | گاه لعلی ز کهربا رنگی | |
| گوهر و سنگ شد به نسبت و نام | نسبت یزدگرد با بهرام | |
| آن زد و این نواخت این عجبست | سنگ با لعل و خار با رطبست | |
| هرکه را این شکسته پائی داد | آن لطف کرد و مومیائی داد | |
| روز اول که صبح بهرامی | از شب تیره برد بدنامی | |
| کوره تابان کیمیای سپهر | کاگهی بودشان ز ماه و ز مهر | |
| در ترازوی آسمان سنجی | باز جستند سیم ده پنجی | |
| خود زر ده دهی به چنگ آمد | در ز دریا گهر ز سنگ آمد | |
| یافتند از طریق پیروزی | در بزرگی و عالم افروزی | |
| طالعش حوت و مشتری در حوت | زهره با او چو لعل با یاقوت | |
| ماه در ثور و تیر در جوزا | اوج مریخ در اسد پیدا | |
| زحل از دلو با قوی رائی | خصم را داده باد پیمائی | |
| ذنب آورده روی در زحلش | وآفتاب اوفتاده در حملش | |
| داده هر کوکبی شهادت خویش | همچو برجیس بر سعادت خویش | |
| با چنین طالعی که بردم نام | چون به اقبال زاده شد بهرام | |
| پدرش یزدگرد خام اندیش | پختگی کرد و دید طالع خویش |