| چشم او را که مهر ما زاغست | روضه گاهی برون ازین باغست | |
| حکم هفصد هزار ساله شمار | تابع حکم او به هفت هزار | |
| حلقه‌داران چرخ کحلی پوش | در ره بندگیش حلقه به گوش | |
| چار یارش گزین به اصل و به فرع | چار دیوار گنج خانه شرع | |
| ز آفرین بود نور بینش او | کافرینها بر آفرینش او | |
| با چنان جان که هر دمش مددیست | از زمین تا به آسمان جسدیست | |
| آن جسد را حیات ازین جانست | همه تختند و او سلیمانست | |
| نفسش بر هوا چو مشک افشاند | رطب‌تر ز نخل خشک افشاند | |
| معجزش خار خشک را رطبست | رطبش خار دشمن این عجبست | |
| کرده ناخن برای انگشتش | سیب مه را دو نیم در مشتش | |
| سیب را گر ز قطع بیم کند | ناخنه روشنان دو نیم کند | |
| آفرین کردش آفریننده | کین گزین بود و او گزیننده | |
| باد بیش از مدار چرخ کبود | بر گزیننده و گزیده درود |