| سر دفتر آیت نکوئی | شاهنشه ملک خوبروئی | |
| فهرست جمال هفت پرگار | از هفت خلیفه جامگی خوار | |
| رشک رخ ماه آسمانی | رنج دل سرو بوستانی | |
| منصوبه گشای بیم و امید | میراث ستان ماه و خورشید | |
| محراب نماز بت‌پرستان | قندیل سرای و سرو بستان | |
| هم خوابه عشق و هم سرناز | هم خازن و هم خزینه پرداز | |
| پیرایه گر پرند پوشان | سرمایه ده شکر فروشان | |
| دل‌بند هزار در مکنون | زنجیر بر هزار مجنون | |
| لیلی که بخوبی آیتی بود | وانگشت کش ولایتی بود | |
| سیراب گلشن پیاله در دست | از غنچه نوبری برون جست | |
| سرو سهیش کشیده‌تر شد | میگون رطبش رسیده‌تر شد | |
| می‌رست به باغ دل فروزی | می‌کرد به غمزه خلق سوزی | |
| از جادوئی که در نظر داشت | صد ملک بنیم غمزه برداشت | |
| می‌کرد بوقت غمزه سازی | برتازی و ترک ترکتازی | |
| صیدی ز کمند او نمی‌رست | غمزش بگرفت و زلف می‌بست | |
| از آهوی چشم نافه‌وارش | هم نافه هم آهوان شکارش | |
| وز حلقه زلف وقت نخجیر | بر گردن شیر بست زنجیر | |
| از چهره گل از لب انگبین کرد | کان دید طبرزد آفرین کرد | |
| دلداده هزار نازنینش | در آرزوی گل انگبینش | |
| زلفش ره بوسه خواه می‌رفت | مژگانش خدادهاد می‌گفت |