| ای عالم جان و جان عالم | دلخوش کن آدمی و آدم | |
| تاج تو ورای تاج خورشید | تخت تو فزون ز تخت جمشید | |
| آبادی عالم از تمامیت | و آزدی مردم از غلامیت | |
| مولا شده جمله ممالک | توقیع ترا به (صح ذلک) | |
| هم ملک جهان به تو مکرم | هم حکم جهان به تو مسلم | |
| هم خطبه تو طراز اسلام | هم سکه تو خلیفه احرام | |
| گر خطبه تو دمند بر خاک | زر خیزد از او به جای خاشاک | |
| ور سکه تو زنند بر سنگ | کس در نزند به سیم و زر چنگ | |
| راضی شده از بزرگواریت | دولت به یتاق نیزه داریت | |
| میرآخوری تو چرخ را کار | کاه و جو ازان کشد در انبار | |
| آنچه از جو و کاه او نشانست | چو خوشه و کاه کهکشانست | |
| بردی ز هوا لطیف خوئی | وز باد صبا عبیر بوئی | |
| فیض تو که چشمه حیاتست | روزی ده اصل امهاتست | |
| پالوده راوق ربیعی | خاک قدم تو از مطیعی | |
| هرجا که دلیست قاف تا قاف | از بندگی تو می‌زند لاف | |
| چون دست ظفر کلاه بخشی | چون فضل خدا گناه بخشی | |
| باقیست به ملک در سیاست | پیش و پس ملک هست پاست | |
| گر پیش روی چراغ راهی | ور پس باشی جهان پناهی | |
| چون مشعله پیش بین موافق | چون صبح پسین منیر و صادق | |
| دیوان عمل نشان تو داری | حکم عمل جهان تو داری |