| دل روشن به تعلیمش برافروخت | وزو بسیار حکمتها در آموخت | |
| ز پرگار زحل تا مرکز خاک | فرو خواند آفرینش‌های افلاک | |
| به اندک عمر شد دریا درونی | به هر فنی که گفتی ذو فنونی | |
| دل از غفلت به آگاهی رسیدش | قدم بر پایه شاهی رسیدش | |
| چو پیدا شد بر آن جاسوس اسرار | نهانی‌های این گردنده پرگار | |
| ز خدمت خوشترش نامد جهانی | نبودی فارغ از خدمت زمانی | |
| جهاندار از جهانش دوستر داشت | جهان چبود ز جانش دوستر داشت | |
| ز بهر جان درازیش از جهان شاه | ز هر دستی درازی کرد کوتاه | |
| منادی را ندا فرمود در شهر | که وای آن کس که او بر کس کند قهر | |
| اگر اسبی چرد در کشتزاری | و گر غصبی رود بر میوه داری | |
| و گر کس روی نامحرم به بیند | همان در خانه ترکی نشیند | |
| سیاست را ز من گردد سزاوار | بر این سوگندهائی خورد بسیار | |
| چو شه در عدل خود ننمود سستی | پدید آمد جهان را تندرستی | |
| خرابی داشت از کار جهان دست | جهان از دستکار این جهان رست |