| در اخبار شاهان پیشینه هست | که چون تکله بر تخت زنگی نشست | |
| به دورانش از کس نیازرد کس | سبق برد اگر خود همین بود و بس | |
| چنین گفت یک ره به صاحبدلی | که عمرم بسر رفت بی حاصلی | |
| بخواهم به کنج عبادت نشست | که دریابم این پنج روزی که هست | |
| چو می‌بگذرد ملک و جاه و سریر | نبرد از جهان دولت الا فقیر | |
| چو بشنید دانای روشن نفس | بتندی برآشفت کای تکله بس! | |
| طریقت بجز خدمت خلق نیست | به تسبیح و سجاده و دلق نیست | |
| تو بر تخت سلطانی خویش باش | به اخلاق پاکیزه درویش باش | |
| بصدق و ارادت میان بسته‌دار | ز طامات و دعوی زبان بسته‌دار | |
| قدم باید اندر طریقت نه دم | که اصلی ندارد دم بی‌قدم | |
| بزرگان که نقد صفا داشتند | چنین خرقه زیر قبا داشتند |