ایا نسیم سحر بوی زلف یار بیار
|
|
قرار دل ز سر زلف بیقرار بیار
|
سلامی از من مسکین بدان صنوبر بر
|
|
پیامی از آن مهروی گلعذار بیار
|
حکایت از لب فرهاد ناتوان برسان
|
|
سلامی از من مسکین غمگسار بیار
|
نهان بگوی به آن دوستدار یکدل من
|
|
جواب بشنو و آنگه به آشکار بیار
|
دوای جان من و مرهم روان بویی
|
|
از آن دو زلف زرهوار مشکبار بیار
|
بهار دیدهی من نیست جز که عکس رخش
|
|
تلطفی بکن و عکس آن بهار بیار
|
ز بهر روشنی چشم کز رخش دورست
|
|
غبار ازان طرف و گرد از آن دیار بیار
|
ز من درود فراوان ببر به دلبر من
|
|
به لطف مژدهای از وصل آن نگار بیار
|
من آن حدیث که گفتم نگاه دار و ببر
|
|
هر آن جواب که گوید به یاد دار و بیار
|
در انتظار تو سعدی همیشه میگوید
|
|
که ای نسیم سحر بوی زلف یار بیار
|