ای جهان را دفین به دست تو در | چون معادن هزار سرمایه | |
دولتت را دوام همخانه | مدتت را زمانه همسایه | |
گردن و گوش آفرینش را | رسمهای تو گشته پیرایه | |
جود را پروریده همت تو | راست چونان که طفل را دایه | |
ملکی در محاسن و اخلاق | زان نداری محاسن و خایه | |
آفتابی و در مراتب جاه | آفتابت فروترین پایه | |
چیست کز تابش تو در نورند | همه آفاق و بنده در سایه |