| سنایی را یکی برهان ز ننگ و نام جان ای جان | ز عشق دانه‌ی دو جهان میان دام جان ای جان | |
| مکن در قبه‌ی زنگار اوصاف حروف او را | چو عشق عافیت پخته چو کارم خام جان ای جان | |
| به قهر از دست او بستان حروف کلک صورت را | به لطف از لوح او بستر تمامی نام جان ای جان | |
| چو روی خویش خرم کن یکی بستان طبع ای بت | چو زلف خویش در هم زن همه ایام جان ای جان | |
| ببین در کوی کفر و دین به مهر و درد دل بنشست | هزاران آه خون آلود زیر کام جان ای جان | |
| مرا گویی قناعت کن ز جوش یک جهان رعنا | به بوی نون شهوانی به رنگ لام جان ای جان | |
| کسی کو عاشق تو بود بگو آخر که تا چکند | سماع وحی و نقل عقل و خمر خام جان ای جان | |
| مگر تو زینهمه خوبان که پیدایند و ناپیدا | درین مردوده‌ی ویران نیابم کام جان ای جان |