| آن سیه چرده که شیرینی عالم با اوست | چشم میگون لب خندان دل خرم با اوست | |
| گر چه شیرین دهنان پادشهانند ولی | او سلیمان زمان است که خاتم با اوست | |
| روی خوب است و کمال هنر و دامن پاک | لاجرم همت پاکان دو عالم با اوست | |
| خال مشکین که بدان عارض گندمگون است | سر آن دانه که شد رهزن آدم با اوست | |
| دلبرم عزم سفر کرد خدا را یاران | چه کنم با دل مجروح که مرهم با اوست | |
| با که این نکته توان گفت که آن سنگین دل | کشت ما را و دم عیسی مریم با اوست | |
| حافظ از معتقدان است گرامی دارش | زان که بخشایش بس روح مکرم با اوست |