| گره عهد آسمان سست است | گره کیسه‌ی عناصر سخت | |
| آنکه بگشاد هیچ وقت نبست | گره عهد و بندگیش ز بخت | |
| کیست بحری که موج بخشش اوی | کیسه‌ی بحر و کان کند پردخت | |
| میر بوطالب آنکه او ثمرست | اسدالله باغ و نعمه درخت | |
| پادشاهیست نسبت او را تاج | شهریاریست همت او را تخت | |
| جرم ماه از اشارت جدش | هم به دو نیمه گشت و هم یک لخت | |
| عرش می‌گفت در احد تکبیر | پدرش تیغ فتح می‌آهخت | |
| در ترازوی همتش هرگز | حاصل روزگار هیچ نسخت | |
| دست او سایه بر جهان افکند | با عدم برد تنگدستی رخت | |
| باد دستش قوی و از دستش | دشمنش لخت لخت گشته به لخت |