| مپرس ای گل ز من کز گلشن کویت چسان رفتم | چو بلبل زین چمن با ناله و آه و فغان رفتم | |
| نبستم دل به مهر دیگران اما ز کوی تو | ز بس نامهربانی دیدم ای نامهربان رفتم | |
| منم آن بلبل مهجور کز بیداد گلچینان | به دل صد خار خار عشق گل از گلستان رفتم | |
| منم آن قمری نالان که از بس سنگ بیدادم | زدند از هر طرف از باغت ای سرو روان رفتم | |
| به امیدی جوانی صرف عشقت کردم و آخر | به پیری ناامید از کویت ای زیبا جوان رفتم | |
| ندیدم زان گل بیخار جز مهر و وفا اما | ز باغ از جور گلچین و جفای باغبان رفتم | |
| سخن کوته ز جور آسمان هاتف به ناکامی | ز یاران وطن دل کندم و از اصفهان رفتم |